O szkole

Szczegóły

Opublikowano: piątek, 20, wrzesień 2013 07:05

Odsłony: 29658

Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia
im. Zygmunta Mycielskiego w Strzyżowie

jest placówką publiczną założoną w 1992 roku przez Ministra Kultury i Sztuki, który obecnie (Minister Kultury) jest zarówno organem prowadzącym jak i sprawującym nadzór pedagogiczny. W początkowym okresie obszar działania szkoły obejmował miasto i gminę Strzyżów, obecnie swoim zasięgiem obejmuje granice powiatu strzyżowskiego. Szkoła mieści się na III piętrze budynku Domu Kultury “Sokół” i zajmuje powierzchnię 400 m² gdzie znajduje się 10 sal dydaktyczno-ćwiczeniowych, 2 sale teoretyczne, hol (spełniający również funkcję auli koncertowej), pokój nauczycielski, sekretariat, gabinet dyrektora, magazyn gospodarczy, magazyn, 3 toalety i szatnię. Pracą szkoły kieruje dyrektor wspomagany przez Radę Pedagogiczną, Radę Rodziców i Samorząd Uczniowski. Do kompetencji stanowiących Rady Pedagogicznej należy: - zatwierdzanie planu pracy szkoły - zatwierdzanie wyników klasyfikacji i promocji uczniów - potwierdzanie uchwał w sprawie innowacji i eksperymentów pedagogicznych szkole - ustalanie organizacji doskonalenia zawodowego nauczycieli - podejmowanie uchwał w sprawie skreślenia z listy uczniów Szczególnie korzystna dla funkcjonowania szkoły jest działalność Rady Rodziców, a niektóre podejmowane przez nią zadania to: - pomoc dyrekcji szkoły w doskonaleniu organizacji warunków pracy - współdziałanie w planowaniu wydatków szkoły - tworzenie właściwego klimatu i warunków materialnych dla funkcjonowania szkoły - udzielanie pomocy i wspieranie organizacji społecznych działających w szkole oraz Samorządu Uczniowskiego Rada Rodziców dysponując środkami finansowymi gromadzonymi na Funduszu Muzycznym, wspomaga działalność szkoły we wszystkich możliwych aspektach, począwszy od organizacji imprez dla uczniów (wyjazdów do filharmonii, opery), pokrywanie kosztów delegacji uczniów i nauczycieli biorących udział w konkursach i przeglądach po zakup pomocy dydaktycznych (nut, stroików, instrumentów) i nagród rzeczowych dla wyróżniających się uczniów. Kształcenie muzyczne dzieci odbywa się w ramach dwóch cykli nauczania:
1) sześcioletniego - na instrumentach takich jak: fortepian, akordeon, skrzypce, gitara, flet poprzeczny, klarnet, saksofon - przeznaczonego dla dzieci w wieku od 5 do 10 lat,
2) czteroletniego - na instrumentach takich jak: fortepian, skrzypce, akordeon, gitara, flet poprzeczny, klarnet, saksofon - przeznaczonego dla młodzieży w wieku od 8 do 16 lat.

(Na podst. Dz. U z 2014 r. poz. 686)

Obok nauki gry na wybranym instrumencie i poznawaniu zasad rządzących sztuką muzyczną, uczniowie w ramach zajęć grają w zespołach instrumentalnych oraz śpiewają w szkolnym chórze. Właściwe ukształtowanie młodego człowieka, w tym także młodego muzyka to proces niezwykle trudny i wymagający podjęcia wielopłaszczyznowych działań. Wzajemne relacje interpersonalne uczeń- nauczyciel muszą być oparte na wzajemnym zaufaniu, szacunku i zrozumieniu. Najbliższe otoczenie i atmosfera panująca w szkole powinny sprzyjać osobistemu okrywaniu przez uczniów wspaniałego świata dźwięków. Mając na uwadze złożoność procesu edukacji muzycznej Państwowa Szkoła Muzyczna im. Zygmunta Mycielskiego w Strzyżowie stara się podejmować takie działania, które będą stymulowały rozwój osobowości muzycznej uczniów. Do takich właśnie działań należą: - koncerty, audycje, dni otwarte, - udział uczniów i nauczycieli w seminariach przedmiotowych, - udział uczniów w konkursach i przesłuchaniach, - wspomaganie dydaktyczne (zakup wydawnictw, instrumentów, programów komputerowych, itp.)

Nasz Patron

Zygmunt Mycielski

(ur. 17 sierpnia 1907 w Przeworsku, zm. 5 sierpnia 1987 r. w Warszawie), polski kompozytor, publicysta, pisarz i krytyk muzyczny; hrabia herbu Dołęga. Szkołę średnią ukończył w Krakowie, gdzie uczył się muzyki u o. Bernardino Rizziego, włoskiego kompozytora, organisty i dyrygenta chórów. Od 1928, za radą Karola Szymanowskiego, kontynuował edukację muzyczną w École Normale de Musique w Paryżu u Paula Dukasa i Nadii Boulanger. W 1926 wraz z wieloma młodymi studentami konserwatorium w Paryżu wstąpił do Association des Jeunes Musiciens Polonais (Stowarzyszenie Młodych Muzyków Polskich), którego członkowie komponowali w duchu późniejszej twórczości Karola Szymanowskiego. Był prezesem stowarzyszenia w latach 1934-1936. Brał udział w II wojnie światowej: w kampanii wrześniowej i w 1940 we Francji. Jako żołnierz polskiej armii znalazł się w stalagu, potem skierowany został do przymusowej pracy u niemieckiego rolnika. Po zakończeniu wojny powrócił do Polski. W latach 1946-1948 i 1957-1959 współredagował "Ruch Muzyczny", w latach 1960-1968 był redaktorem naczelnym tego pisma. Współredagował "Res Facta", "Rocznik Chopinowski" i "Chopin Studies". W 1955 opublikował w "Przeglądzie Kulturalnym" artykuł krytykujący izolację polskiej kultury od twórczości kompozytorów w świecie. Po wkroczeniu wojsk Układu Warszawskiego do Czechosłowacji opublikował w paryskiej "Kulturze" "List otwarty do muzyków czeskich i słowackich", za który spotkały go restrykcje ze strony władz PRL: zdjęcie z funkcji redaktora naczelnego "Ruchu Muzycznego", objęcie podmiotowym zapisem cenzury i zakaz wyjazdów zagranicznych. W 1974 podpisał list 15 intelektualistów i artystów do władz PRL z żądaniem udostępnienia Polakom zamieszkałym w ZSRR kontaktu z polską kulturą oraz własnego szkolnictwa. W 1975 podpisał memoriał 59 intelektualistów do władz w związku z projektowanymi zmianami w konstytucji. W 1978 uczestniczył w założeniu nielegalnego Towarzystwa Kursów Naukowych, działającego w środowiskach studenckich. W latach 1947-1948 i 1952-1954 był wiceprezesem, w latach 1948-1949 prezesem Zarządu Głównego Związku Kompozytorów Polskich (ZKP), a w latach 1985-1987 członkiem jego prezydium. W latach 1954-1957 i 1960-1983 wchodził w skład Komisji Kwalifikacyjnej ZKP. Od 1983 był członkiem honorowym ZKP. Był laureatem licznych nagród: w 1952 otrzymał nagrodę państwową III stopnia za „I Symfonię  Symfonię Polską" (1951), dwukrotnie: w 1954 i 1987 - Nagrodę Związku Kompozytorów Polskich, w 1955 - Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki za „Uwerturę śląską” na orkiestrę i dwa fortepiany (1948), w 1961 - nagrodę specjalną Concours Musical Prince Rainier II De Monaco za „II Symfonię” (1961), w 1981 - Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki I stopnia. Otrzymał również Krzyż Kawalerski (1953) i Krzyż Komandorski Orderu Polonia Restituta, Order Sztandaru Pracy (1955) oraz Ordre de Mérite Culturel w Monako. Zygmunt Mycielski został pochowany w Wiśniowej nad Wisłokiem, gdzie w 1988 z inicjatywy Andrzeja Szypuły założono Towarzystwo im. Zygmunta Mycielskiego. Przy nim w 1990 powstało czasopismo "Kamerton", koncentrujące się na dokumentacji oraz propagowaniu życia i twórczości kompozytora. W 1990 został zrealizowany przez Telewizję Polską film Zygmunt Mycielski. Szkic do Portretu. Decyzją Zygmunta Mycielskiego jego spuścizna twórcza została zdeponowana u Barbary Zwolskiej-Stęszewskiej i Jana Stęszewskiego w Warszawie. Archiwum to zawiera m.in. szkice, rękopisy i wydania kompozycji, piśmiennictwo muzyczne i literackie, obfitą korespondencję oraz unikatowe dzienniki wydane w Dzienniku 1950-1959 (Iskry, Warszawa 1999) oraz Niby dzienniku (Iskry, Warszawa 1998). Komponował symfonie, pieśni, balety (Zabawa w Lipinach), utwory kameralne, wokalno-instrumentalne; głównie kompozycje w stylistyce neoklasycystycznej. Wybrana twórczość: Kompozycje: * Trzy pieśni na sopran i fortepian do słów Cypriana Kamila Norwida, Emila Zegadłowicza i własnych (1929-30) * Dwie pieśni na sopran i fortepian do słów Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej i własnych (1932) * Cztery preludia na fortepian i wiolonczelę (1934) * Pięć pieśni weselnych do słów Bruna Jasieńskiego (1934) * Pięć (lub sześć) miniatur na fortepian (1934) * Trio na fortepian, skrzypce i wiolonczelę (1934) * Trois chants de Pétrone na sopran i fortepian (1935) * Narcyz balet (1936) * Lamento di Tristano na małą orkiestrę symfoniczną, pamięci Karola Szymanowskiego (1937-1947) * Fiat voluntas Tua offertoire pour deux violoncelles et piano ou orgue (1943) * Pięć szkiców symfonicznych (1945) * Ocalenie pięć pieśni na baryton lub mezzosopran i fortepian do słów Czesława Miłosza (1946-48) * Portret Muzy na głos recytujący, chór mieszany i 15 instrumentów do słów Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego (1947) * Uwertura śląska na orkiestrę i dwa fortepiany (1948) * Preludium na skrzypce i fortepian (1948) * Kwiaty na tor na chór mieszany a cappella do słów Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego (1950) * I Symfonia „Symfonia polska” (1951) * Elegia na skrzypce i fortepian (1951) * Brzezina [wersja I] na sopran i fortepian do słów Jarosława Iwaszkiewicza (1951) * Brzezina [wersja II] na sopran i kwintet smyczkowy do słów Jarosława Iwaszkiewicza (1952) * Zabawa w Lipinach balet w jednym akcie (1952) * Cztery pieśni mazowieckie na chór i orkiestrę (1952) * Sześć preludiów na fortepian (1954) * Koncert fortepianowy (1954) * Nowy lirnik mazowiecki 10 pieśni i finał na sopran, baryton, chór mieszany i orkiestrę symfoniczną (1955) * Krągły rok 6 pieśni na baryton (tenore profondo) i fortepian do słów Jarosława Iwaszkiewicza (1956-67) * Wariacje matematyczne na małą orkiestrę (1957) * II Symfonia (1960-61) * Koncert fortepianowy nr 2 (1962) * III Symfonia „Sinfonia breve” (1967) * Pięć preludiów na kwintet smyczkowy i fortepian (1967) * Napisane wczesnym rankiem na tenore profondo i fortepian do słów Czesława Miłosza (1971) * IV Symfonia (1972) * V Symfonia  (1977) * Sześć pieśni na orkiestrę (1978) * Wariacje na małą orkiestrę smyczkową (1980) * Fantazja na orkiestrę (1981) * Trzy psalmy na baryton solo, chór i orkiestrę (1982) * Wieczne odpoczywanie na chór mieszany albo solo z fisharmonią (1983-84) * Liturgia sacra na chór i orkiestrę (1983-84) * Osiem pieśni do słów Zbigniewa Herberta (1983-84) * VI Symfonia (1985-86) * Fragmenty na chór i małą orkiestrę do słów Juliusza Słowackiego (1987) Publikacje: * Dziennik 1950-1959, Iskry, Warszawa 1999 * Niby-dziennik, Iskry, Warszawa 1998 * Notatki o muzyce i muzykach, PWM, Kraków 1961 * Szkice i wspomnienia, Biblioteka "WIĘZI", Warszawa 1999 * Ucieczki z pięciolinii, PIW, Warszawa 1957.